Türkçe'nin Genel Özellikleri
Türkçe, diğer Türk dilleriyle birlikte Altay dil ailesinin bir
kolunu oluşturur. Bu ailenin diğer üyeleri Moğolca, Mançu-
Tunguzca ve Korecedir. Japoncanın Altay dil ailesinin bir
üyesi olup olmadığı konusu tartışılmaktadır.
Türkçe, diğer Altay dilleri gibi eklemeli, yani sözcüklerin
eklerle yapıldığı ve çekildiği, sondan eklemeli bir dildir.
Türkçe sözcüklerde, Arapça, Almanca vb. dillerde
görülen erillik, dişillik (yani cinsiyet ayrımı) özelliği yoktur.
Türkçede sayı sıfatlarından sonra gelen adlar çoğul eki
almazlar. Yani üç ağaçlar değil üç ağaç.
Önlük-artlık (kalınlık-incelik) ve düzlük-yuvarlaklık
uyumları vardır. İlk uyuma göre bir sözcükteki ünlüler ya hep
art veya ön, ikinci uyuma göre de ya hep düz veya yuvarlak
olurlar.
f, j ve h ünsüzleri Türkçe kökenli sözcüklerde
bulunmazlar.
(Bir kaç Türkçe sözcükte başka seslerden değişmiş olarak f
görülebilir:
öfke < öpke, ufak < ubak vb.)
Türkçe sözcüklerde söz başında bulunabilen ünsüz
sayısı sınırlıdır: b, ç, d, g, k, s, t, v, y.
c ünsüzü, söz başında başka ünsüzlerden değişmiş
olarak bir kaç sözcükte bulunur: cibinlik < çıpın vb.
n ünsüzü Türkçe kökenli sözcükler içinde yalnız ne ve
türevlerinde bulunur: ne, neden, niçin, nasıl vb.
p ünsüzü de söz başında, bir kaç Türkçe sözcükte b'den
değişmiş olarak bulunur: piş- < biş-, parmak < barmak vb.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder